Það vottast hér með að ástæðan fyrir því að ég hef ekki skrifað lengi á þessa síðu er ekki sú að ég hafi legið í felum í eyðslusukki og kaupfíkn að undanförnu...ég hef bara ekki komist inn á bloggið fyrr en nú.
Undanfarinn mánuð hef ég aftur á móti af og til verið gripin óstjórnlegu kvíðakasti. Ástæðan er að mér hefur reynst þetta kaupbann óeðlilega auðvelt miðað við það sem vænta mátti...svona svo tekið sé mið af mér og minni fyrri hegðun í búðum.
Þessvegna hefur af og til skotið upp í kollinum á mér þeirri hugsun, hvort hugsast gæti að ég væri að versla í einhverskonar óráði og meðvitundarleysis ástandi, án þess að hafa hugmynd um það sjálf.
En það er ekki að sjá að það hafi bæst við draslið í annars yfirfullri íbúðinni og því er aðeins sá möguleiki eftir að þetta verslunarbindindi sé bara mun auðveldara en mig hefði áður órað fyrir.
Í dag leysti ég að mínu mati gjafamál á snildarhátt sem ég vil gjarnan deila með ykkur...
Vinkona mín var að flytja inn í nýtt húsnæði og við slík tækifæri ber manni að koma færandi hendi. Ég fór í Góða hirðinn, keypti glæsilega basstkörfu (fyrir heilar 200 kr.), hafði vöruskipti við móður mína á heimagerðu sultunni hennar og heimagerða kryddleginum mínum, settu berjasultuna og kryddlög í körfuna, keypti þrjá osta í Bónus sem líka fóru ofan í körfuna ásamt glóðvolgu heimabökuðu brauði og ilmkerti sem ég gróf innan úr skáp hjá mér. Síðan slaufa utan um alltsaman...og þetta gerði þessa líka stormandi lukku... ;o)
Mikið skelfing líður bæði mér og peningaveskinu mínu vel eftir daginn... ;o)
Kv. Dammý.